Anna
Anna (hebr. hannah – łaska, wdzięk) – popularne imię żeńskie pochodzenia hebrajskiego. Jest to najpopularniejsze imię w Polsce (nosi je ponad 1,1 miliona osób). Istnieje również celtyckie imię męskie o tym samym brzmieniu.
Anna obchodzi imieniny: 9 czerwca i 26 lipca.
Formy pochodne: Hanna, Anita, Aneta, Anika
Słynne Anny artystki to m.in.
Anna Wyszkoni – (ur. 21 lipca 1980 w Tworkowie) – piosenkarka, wokalistka zespołu Łzy.
Jej kariera muzyczna rozpoczęła się wraz z przyjęciem do grupy Łzy w 1996 roku. W tym samym roku nagrała wraz z zespołem kasetę Demo i zadebiutowała na antenie kilku lokalnych rozgłośni radiowych. W grudniu 1998 roku ukazała się pierwsza płyta Słońce grupy Łzy z wokalistką Anną Wyszkoni. Pierwszy ogólnopolski singiel Aniele mój został wydany w 1999 roku przez koncern Warner Music. Jej ogólnopolska kariera muzyczna rozpoczęła się wraz ze zdobyciem Grand Prix na festiwalu Gama w Radomiu w 1999 roku. Tam została zauważona przez Elżbietę Skrętkowską i zaproszona do programu Szansa na sukces, gdzie wygrała w marcu 2000 śpiewając piosenkę „Długość dźwięku samotności” z repertuaru grupy Myslovitz. Zdobyła też nagrodę dla najlepszej wokalistki na festiwalu „Po-Graj” w Opolu, gdzie występowała wraz z grupą Łzy. Później odnosiła kolejne sukcesy z tym zespołem. Rozwiedziona, jest matką Tobiasza (ur. grudzień 2000). W listopadzie 2005 roku zajęła 12. miejsce w ankiecie przeprowadzonej przez portal Wirtualna Polska pt. „Najpopularniejsza polska wokalistka”.
Anna Seniuk (ur. 17 listopada 1942 r. w Stanisławowie) – polska aktorka.
Dzieciństwo spędziła w miejscowości Zator pod Oświęcimiem, by w końcu trafić do Krakowa. Tam chodziła do żeńskiego liceum, a następnie podjęła studia w szkole teatralnej. Początkowo myślała o studiach z zakresu konserwacji zabytków bądź historii sztuki.
W 1964 r. ukończyła PWST w Krakowie i zadebiutowała na scenie. W latach 1964-1970 była aktorką Starego Teatru w Krakowie. Następnie wchodziła w skład zespołów Teatru Ateneum (1970-1974, 1991-2003), Teatru Powszechnego w Warszawie (1977-1982) i Teatru Polskiego (1982-1991). Od roku 2003 r. występuje w Teatrze Narodowym w Warszawie. Oprócz tego występowała w Teatrze Telewizji, w filmach i w licznych serialach. Niezapomnianą kreację aktorską Madzi Karwowskiej stworzyła w jednym z najpopularniejszych polskich seriali telewizyjnych Czterdziestolatek i Czterdziestolatek 20 lat później w reżyserii Jerzego Gruzy. Debiutowała rolą Irmy w „Wariatce z Chaillot” J.Giraudoux w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie (1964). Pierwszym dyrektorem Anny Seniuk był Zygmunt Hubner, ówczesny dyrektor Starego Teatru. Do Warszawy zaprosił Annę Seniuk Janusz Warmiński „dyrektor Teatru Ateneum (1970). Otrzymała wówczas propozycję zagrania roli Hani w „Głupim Jakubie” Rittnera w reżyserii i u boku Jana Świderskiego. Współpracowała z Teatrem Polskiego Radia, ta współpraca sięga lat 70-tych, gdy nagrywała w Rozgłośni Krakowskiej Polskiego Radia. Do tej pory zagrała ponad 40 ról radiowych. Wśród nich znalazły się także słuchowiska dla dzieci. Otrzymała wiele nagród. Obecnie jest aktorką teatru Ateneum.
Anna Przybylska (ur. 26 grudnia 1978 r. w Gdyni) – aktorka polska, mąż: Jarosław Bieniuk (od 2003), dzieci: córka Oliwia (ur. 18 października 2002), syn Szymon (ur. 13 stycznia 2006).
Ogromną popularność zyskała dzięki serialowi „Złotopolscy”, gdzie odgrywa rolę Marylki Baki, młodej policjantki. W kinie zadebiutowała w 1997 rolą Suczki w „Ciemnej stronie Wenus”. Brała udział w filmie Bogusława Lindy „Sezon na leszcza” (2001).
O sobie mówi, że jest żywiołowa i z dużym poczuciem humoru. Chciała grać już od dziecka. Pierwszym występem w telewizji był finał konkursu „Twarz Roku”, potem casting do roli w „Ciemnej stronie Wenus”.
Anna Polony (ur. 21 stycznia 1939 r. w Krakowie) – polska aktorka teatralna i filmowa.
Absolwentka Wydziału Aktorskiego (1960) oraz Wydział Reżyserii Dramatu (1964) Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Zadebiutowała w 1959 na scenie Starego Teatru w utworze Wojny trojańskiej nie będzie (reż. Jerzy Kaliszewski), gdzie następnie pracowała od 1964 do 2002. Współpracowała m.in. z Konradem Swinarskim.
Anna Nehrebecka z domu Wojciechowska (ur. 16 grudnia 1947 w Bytomiu) – polska aktorka teatralna i filmowa.
W 1969 roku ukończyła warszawską PWST, debiut w filmie w 1968. Od 1969 roku aktorka Teatru Polskiego w Warszawie. Zagrała liczne role teatralne, filmowe i telewizyjne zarówno z repertuaru klasycznego jak i współczesnego. Twórczyni programów poetycko – recytatorskich w radio i telewizji wykonywanych przez wiele ostatnich lat. Cykl zapoczątkowany został w latach siedemdziesiątych. Zawierał między innymi poezje Stanisława Balińskiego, Zofii Bohdanowiczowej, Ryszarda Kiersnowskiego, Beaty Obertyńskiej. Występowała w okresie stanu wojennego w kościołach i domach prywatnych. W ostatnich latach występowała na koncertach poetyckich w Europie, Australii, Nowej Zelandii i w Stanach Zjednoczonych.
Anna Maria Mucha (ur. 26 kwietnia 1980 w Warszawie) – polska aktorka filmowa i telewizyjna.
Urodziła się w Warszawie. W szkole podstawowej uczęszczała na zajęcia teatralne. Na dużym ekranie zadebiutowała w wieku 10 lat, w filmie Korczak Andrzeja Wajdy, gdzie zagrała Sabinkę – wychowankę Korczaka. Swą pierwszą główną rolę (Karolina Szymańska) zagrała w filmie Przeklęta Ameryka Krzysztofa Tchórzewskiego. Punktem zwrotnym w jej karierze była rola Danki Dresner w filmie Lista Schindlera Stevena Spielberga. Po tym filmie Annę zaczęli dostrzegać również inni reżyserzy – wystąpiła jeszcze w wielu filmach i serialach, a także w spektaklach Teatru Telewizji.
Anna Mucha uczyła się w warszawskim Liceum im. Stefana Batorego. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła studia w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W roku 2002 wystartowała z ramienia Platformy Obywatelskiej w wyborach samorządowych i została radną gminy Warszawa-Centrum. Uczestniczyła w pracach Rady Dzielnicy Mokotów. Została wybrana na wiceprzewodniczącą Komisji Kultury.
Anna Maria Jopek (ur . 14 grudnia 1970 w Warszawie) – polska piosenkarka.
Absolwentka Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie fortepianu prof. Bronisławy Kawalla. Studiowała także filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, była stypendystką warszawskiego Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i nowojorskiego Columbia University.
Prywatnie żona Marcina Kydryńskiego, córka Stanisława Jopka najsłynniejszego tenora Zespołu Pieśni i Tańca Mazowsze. Dzieci: Franciszek i Stanisław.
Artystyczna ekspresja Anny Marii Jopek wymyka się prostym definicjom, ponieważ łączy w sobie rozmaite estetyki – jazz, muzykę etniczną, pop, piosenkę liryczną, a nawet pewne elementy rocka.
Brała udział w wielu festiwalach międzynarodowych, m.in. w Konkursie Eurowizji. Jest laureatką wielu nagród, między innymi Paszportu Polityki, Fryderyka za Fonograficzny debiut roku.
W kwietniu 1997 Anna Maria Jopek podpisała kontrakt z wytwórnią fonograficzną Polygram Polska. Jednak już wcześniej, przed kontraktem piosenkarka występuje publicznie, nagrywa piosenki, udziela głosu do reklam i filmów.3 maja wzięła udział z piosenką „Ale jestem” w Konkursie Eurowizji w Dublinie, stolicy Irlandii, gdzie zajęła 11 miejsce. Zadebiutowała na jesieni 1997 roku płytą „Ale jestem” za którą na początku następnego roku otrzymała złotą płytę.
W 1998 roku w czerwcu wydała podwójny album „Szeptem”, z którego druga płyta jest zapisem koncertowym. Album zyskuje status platynowej płyty.
Luty 1999 wydana zostaje kolejna płyta „Jasnosłyszenie” mająca wiele wspólnego z muzyką etniczną ale nadal artystka nie odchodzi od jazzu.Kolejna płyta i kolejna nagroda album otrzymuje miano złotej płyty.
Co rok kolejna płyta, tym razem Anna Maria Jopek się z tego wyłamuje i wydaje na Boże Narodzenie niezwykły album z kolędami „Dzisiaj z Betleyem”. Jest to duet Anny z aranżerem i producentem muzycznym Pawłem Betleyem.
„Cieszę się, że nasze kolędy zostaną wydane u progu roku 2000. Płyta jest podsumowaniem wielu moich muzycznych poszukiwań, jest grą w wyobraźni ukształtowanej przez lata studiów muzyki klasycznej; jest wypadkową wielu fascynacji, także muzyką jazzową i popularną. Łączy gatunki a zarazem wymyka się im. Być może najwłaściwszym słowem na określenie naszej muzyki byłby pastisz, rozumiany jako gra konwencjami z zachowaniem dla nich ogromnego szacunku. To podróż w czasie i przestrzeni.” Anna Maria Jopek
Od 2000 roku Anna Maria rozpoczyna koncertowanie nie tylko po Europie (Niemcy) ale i po świecie (Izrael). W marcu otwiera koncert Stinga w katowickim Spodku. Reprezentuje Polskę na Dniu Polskim na światowej Wystawie EXPO w Hanowerze, a we wrześniu wydaje kolejny album zatytułowany „Bosa”.
„Nosiłam w sobie tę muzykę bardzo długo – mówi Anna Maria Jopek – a i tak ostateczny zwrot nastąpił już w studiu. To jest album nagrany na żywo. W tym sensie bliski stylistyce jazzowej. Kiedy nagrywam z muzykami tej klasy, to nieomal wszystko zależy od jednej chwili, od energii, jaka wyzwala się podczas takiego spotkania. Pomysły pojawiają się nagle, realizowane są natychmiast, część z nagranych na Bosej piosenek to pierwsze próby.”
Płyta otrzymuje miano złotej i zapisuje się w kolekcji nagród artystki. Anna Maria Jopek w 2002 roku wydała swoją pierwszą międzynarodową płytę „Barefoot” dla EmArcy (prestiżowy label Universal Music). Jest to odpowiednik polskiej płyty „Bosa” aczkolwiek wnosi pewne zmiany, niektóre piosenki zastąpiono innymi, inne zaś są tylko na tej płycie, a dodoatkowo jest teledysk do jednej z piosenek. Także w 2002 roku w marcu premierę ma płyta „Nienasycenie”. Kolejny album odnosi status złotej płyty i jest kolejnym etapem w życiu Anny Marii.
Pod koniec 2002 roku Anna Maria Jopek wydała płytę z jednym z najwybitniejszych gitarzystów świata Patem Metheny. Płyta zatytułowana „Upojenie” zawierała utwory zarówno Anny Marii Jopek jak i Pata Metheny. Album w dniu premiery jest już Złotą Płytą a po miesiącu – Platynową. Przez kolejnych dziewięć tygodni utrzymuje się na pierwszym miejscu listy sprzedaży OLiS’u.
W 2003 roku ukazuje się wydawnictwo koncertowe „Farat” w którego skład wchodzą płyta, DVD a także wyjatkowe kolekcjonerskie wydanie „Farat box” dodatkowo z płytą zawierającą podsumowanie kilkuletnich koncertów Anny Marii.
W 2005 roku została poproszona przez londyński oddział firmy Universal Music o wydanie kolejnej płyty na świecie. „Secret” wyszło między innymi w krajach europejskich, a także w Japonii.
21 października 2005 wydała płytę „Niebo”, której obecnie jest także w sprzedaży edycja specjalna z filmem DVD.
Źródło: wikipedia.org
Powrót 16.08.2006.
